Después de nuestra propuesta, accedieron encantados a unirse a la ATCC haciendonos un gran favor mutuamente. Dentro de poco subiremos sus fotografías y sus próximos proyectos dentro de la ATCC.
...
Ambos personajes serían femeninos ya que Alba era la única actriz en la ATCC con la que podíamos contar en esas fechas. Pero nos faltaba otra actriz. Así, decidimos buscar en la Escuela de Teatro del Auditorio Municipal de Ourense, ya que dos miembros de la asociación, Alba y yo, pertenecemos a ella.
Allí encontramos lo que buscábamos. Rebeca una chica de 16 años, se interesó mucho por la idea y además decidió unirse al grupo audiovisual.
Me reuní con ambas y les conté como quería enfocar los personajes. Lo comprendieron a la perfección y se pusieron a trabajar en sus papeles enseguida. Se compenetraban muy bien y la química entre ellas era tremenda, pero en el corto no podía apreciarse demasiado bien, ya que juntas tan solo tenían una única escena.
La última escena, en la que aparece la madre del personaje de Rebeca, fue improvisada, en realidad el final era totalmente diferente. Nosotros habíamos planeado otra secuencia pero debido a como se sucedieron las anteriores, tuvimos que cambiarla. Esta nueva escena incluía ese personaje, el de la madre, que he nombrado antes. Para ello contamos con la madre de Alba, Maricarmen Vázquez.
RODAJE
...
MONTAJE
...
Cualquier pregunta que tengais, dejad un comentario.
Esta entrevista que publico la realicé para la revista del I.E.S. As Lagoas, GAIOLA ABERTA ya que se interesaron enormemente en el corto "Sueños Reales".Por lo que reuní al director, Simon, y sus ayudantes (Justin, Alba, Rebeca y Roi) para hacerles un pequeño cuestionario.
Bueno dejo ya de escribir que tengo que realizar un trabajo más importante pa informativos Telecinco... Era coña, pero algún día quiero llegar a realizar algo así.
Bueno os dejo con la entrevista:
GA: ¿De onde partiu a idea de crear este corto?
ATCC: Nos temos montada unha asociación de cine,na que comezamos a traballar nun proxecto.E xa que unha película sería moi difícil de realizar decidimos comezar cunha curtametraxe que era mais doado e menos custoso.
GA: ¿Cal foi o motivo da elección do conto de “O Suso”?
ATCC: Nos limos esta historia e gustounos xa que decidimos que era unha historia sinxela de gravar adaptando aos tempos de agora.
GA: ¿Canto traballo custou realizar este corto?
ATCC: O que foi a adaptación da historia de Ferrín custou adaptala moitos días,o tempo de gravación foron 7 horas intensivas e a montaxe durou 11 horas.
GA: ¿Foi dura a gravación e representación?
ATCC: Sí,xa que o día da gravación había moita calor e nos momentos finais da rodaxe,e practicamente ao longo de esta,estabamos empapados en suor.Outro problema foi a gravación nun lugar no que criamos que era público e resultou ser privado,e o tema das vallas.Xa que como se vería na curta,había moitas.
GA: ¿Cal foi a crítica xeneral do público?
ATCC: En xeneral ben,a primeira estrea foi na casa da Xuventude,a sala cheouse de xente,e faltou pouco para ter que realizar dúas sesións,pero o final non fixo falta.A esta estre acudiron algúns profesores do instituto,a quenes lles gustou moito a curta.
Días despois estreamos no salón de actos de instituto,e recibimos boas críticas en xeneral,e ai algo que poderiamos subliñar como anecdótico,que era que a xente facía a broma de dicir:-“¿Dónde esta Alba?”,xa que practicamente, esta era a única frase que se dicía o longo da curta.
GA: ¿Estades a traballar nalgún proxecto novo?
ATCC: Sí,estamos a traballar nun proxecto de duración de entre 15 e vinte minutos,o xénero deste e de suspense.E despois deixamos para o verán unha longametraxe,xa que benefícianos no factor do clima.
GA: ¿Podedes adiantar algo?
ATCC: Preferimos non contar nada,so dicir que hemos “fichado” a dous novos actores,un rapaz e unha rapaza de 15 anos.
Muy emocionados con la idea, ya que era nuestro primer trabajo formal, y el primer y único cortometraje que se iba a presentar a las Teatradías, nos pusimos a trabajar en el proyecto.
Distintas ideas pasaban por nuestra cabeza, pero ninguna era la adecuada para la fecha, algunas por el contenido del guión y otras por falta de tiempo, debido a que faltaban quince días para el estreno, el 31 de marzo. En nuestra segunda reunión después de mucho pensar, se me ocurrió que quizás no hacía falta que labráramos nosotros una idea, si no que podíamos adaptar una ya creada. Fue entonces cuando tras proponerles la idea de adaptar el cuento de Xosé Luis Méndez Ferrín, “O Suso”, accedimos a empezar la labor técnica.
Mientras Roi (técnico de iluminación) se dedicaba a intentar buscar distintos juegos de luces que pudiéramos añadirle al corto para lograr la sensación de misterio que pretendíamos conseguir; Javier (cámara y guionista) intentaba encontrar alguna localización posible en la que poder filmar nuestra pequeña historia; a la vez que yo, Simón (dirección, guión y supervisión), me reunía con Martín (guionista) y Alba (actriz y guionista), encargados de hacer la adaptación, para poder supervisar el trabajo e intentar que ellos lograran escribir lo que yo quería plasmar en el cortometraje para trasmitir a aquellos que fueran a visionarlo en un futuro.
Desde un primer momento tuvimos muy claro que la narración transcurriría en la época actual, queríamos una adaptación completa a nuestro tiempo, además de que sería más costoso ambientarlo hace varias décadas.
Otro requisito, era que tan solo habría dos personajes en la historia, femeninos, el protagonista y el que lo guía, pretendiendo así aislar toda la acción en ellos para introducir más al público en el recorrido de los individuos.
En el cuento original, el movimiento transcurría en un monte y en un río, pero debido a que nos serían muy complicadas de gravar las escenas del río, decidimos cambiarlas por un prado. Así Javier y Alba nos propusieron la idea de gravar en las proximidades de “Rabo de Galo”, un monte en las proximidades de Ourense capital. La casa de la protagonista, de Alba.
El día 27 estuvimos a punto de desistir para entregarlo en la fecha acordada, pero recibimos una grata noticia, debido al adelanto de una actuación al día 31, nuestro estreno había sido aplazado al día 2 de Abril, miércoles. Aceptamos la fecha con alegría y nos pusimos de nuevo manos a la obra. Ese viernes día 28 ultimamos todos los detalles sobre el guión y toda la parte técnica.
El Rodaje estaba cerca.